Kremacje

W 1963 roku Kościół katolicki dopuścił możliwość kremacji, jako zgodnej z religią rzymsko-katolicką. Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku, podtrzymuje postanowienia z 1963 roku: „Kościół usilnie zaleca, by pobożny zwyczaj grzebania ciał zmarłych był przestrzegany; jednakowoż nie zakazuje kremacji o ile nie została ona wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej” (Kanon 1176, 3).

Obecnie w Polsce 5% ciał osób zmarłych poddawanych jest kremacji (spopieleniu). Ten najstarszy rytuał pogrzebowy, obecny w wielu kulturach i obrządkach, zrodził się z przekonania o oczyszczającej i wyzwalającej sile ognia. Stanowi również najbardziej estetyczną i ekologiczną formę pochówku.

Spopielanie ciała odbywa się w trumnie, w temperaturze ponad 1000 °C. Cykl kremacyjny trwa do 2 godzin. Prochy zmarłego składane są do urny i przekazywane rodzinie zmarłego wraz ze Świadectwem Kremacji. Kremacyjne obrzędy pogrzebowe nie różnią się od tradycyjnego pochówku w trumnie i przeprowadzone są z zachowaniem ceremoniału i szacunku należnego osobie zmarłej. Urna z prochami składana jest do grobu lub umieszcza w niszy urnowej (kolumbarium).

Ceremonia pogrzebowa z wykorzystaniem urny.